Mensen met obesitas of ernstige obesitas kunnen aanzienlijk afvallen als ze een gestructureerd gewichtsverliesprogramma van een jaar volgen in combinatie met fysieke activiteit, volgens twee rapporten die zijn gepubliceerd in de Tijdschrift van de American Medical Association (JAMA). Iemand heeft obesitas als zijn/haar Body Mass Index (BMI) 30 of hoger is. Een BMI tussen de 20 en 25 wordt gezien als ideaal, terwijl tussen de 25 en 29,9 overgewicht is.
De auteurs leggen uit dat de obesitascijfers in de VS de afgelopen dertig jaar gestaag zijn gestegen. Het is een van de grootste problemen voor de volksgezondheid van deze eeuw geworden, vooral onder Afro-Amerikaanse vrouwen.
Volgens een van de rapporten heeft 68% van de volwassenen in de VS een BMI van 25 of meer, wat betekent dat meer dan tweederde van de volwassen bevolking van het land overgewicht of obesitas heeft. Overgewicht of obesitas verhoogt het risico op het ontwikkelen van diabetes en hypertensie (hoge bloeddruk) aanzienlijk.
Bret H. Goodpaster, Ph.D., de University of Pittsburgh School of Medicine en team beoordeelden een leefstijlinterventiestudie die een combinatie van gestructureerd dieet en fysieke activiteit omvatte. De 1-jarige studie omvatte 130 volwassen deelnemers met ernstige obesitas. Geen van hen had diabetes. Ze werden willekeurig geselecteerd in twee groepen en werden 12 maanden lang gemonitord op gewichtsverlies.
- Groep 1 – de gecombineerde dieet- en fysieke activiteitsgroep. Gedurende de gehele periode van twaalf maanden bestond hun programma uit een gestructureerd dieet plus fysieke activiteit.
- Groep 2 – vertraagde fysieke activiteitsgroep. Deze groep had hetzelfde programma als de groep hierboven, maar hun fysieke activiteit begon pas na zes maanden in het programma.
De onderzoekers schreven
Om het volgen van het dieet te vergemakkelijken en gewichtsverlies te bevorderen, werden vloeibare en voorverpakte maaltijdvervangers gratis verstrekt voor alle maaltijden behalve één per dag gedurende de eerste drie maanden van de interventie en voor slechts één maaltijdvervanger per dag gedurende de vierde tot en met zesde maand.
Lichamelijke activiteit – elk individu kreeg een stappenteller, een apparaat dat meet hoeveel stappen je zet. Ze moesten proberen om dagelijks 10.000+ stappen te zetten. Ze moesten ook elke dag 60 minuten stevig wandelen. Er waren wat kleine financiële prikkels voor degenen die dit lukten.
De leefstijlinterventie bestond uit groeps-, individuele en telefonische sessies.
De auteurs schreven:
Van de 130 gerandomiseerde deelnemers voltooiden 101 (78 procent) de follow-upbeoordelingen na 12 maanden.
De Dieet- en Fysieke Activiteit Groep (Groep 1) verloor 24 pond gedurende de eerste zes maanden, vergeleken met 18 pond verlies in de andere groep (Groep 2). Aan het einde van de periode van 12 maanden verloor Groep 1 gemiddeld 27 pond, vergeleken met 22 pond in Groep 2.
De onderzoekers voegden hieraan toe en concludeerden vervolgens:
De tailleomvang, het viscerale buikvet, het levervetgehalte, de bloeddruk en de insulineresistentie waren in beide groepen allemaal verminderd.
Concluderend kunnen intensieve leefstijlinterventies met behulp van een gedragsgerichte aanpak resulteren in klinisch significant en zinvol gewichtsverlies en verbeteringen in cardiometabole risicofactoren bij ernstig obese personen. Het is ook duidelijk dat fysieke activiteit vroeg in elke dieetbeperkingsaanpak moet worden opgenomen om gewichtsverlies te induceren en leververvetting te verminderen. [fatty liver] en buikvet. Onze gegevens vormen een sterk argument dat gezondheidszorgsystemen serieus moeten overwegen om intensievere leefstijlinterventies op te nemen die vergelijkbaar zijn met die in onze studie. Er zijn duidelijk aanvullende studies nodig om de effectiviteit en kosteneffectiviteit van dergelijke benaderingen op de lange termijn te bepalen.
Donna H. Ryan, MD en Robert Kushner MD, MS schreven in een begeleidend redactioneel artikel:
“Obesitas klasse II (body mass index) [BMI] van meer dan 35) en obesitas klasse III (BMI van 40 of meer) is een veelvoorkomende aandoening die de gezondheid negatief beïnvloedt”, aldus Donna H. Ryan, MD van Pennington Biomedical Research Center, Louisiana State University System, Baton Rouge, en Robert Kushner, MD, MS, van Northwestern University Feinberg School of Medicine, Chicago, in een begeleidend redactioneel artikel.
Ernstige obesitas is een veelvoorkomend probleem voor de volksgezondheid, dat vrouwen en minderheden onevenredig hard treft. Er valt nog veel te leren over de mechanismen die ten grondslag liggen aan verschillende risico’s en behandelresultaten tussen bevolkingsgroepen. Optimale behandelmethoden voor obesitas klasse II en klasse III zijn onvoldoende onderzocht, terwijl betalingsmethoden voor interventies waarvan bekend is dat ze werken, nog niet zijn aangenomen.
Zij concludeerden:
Er is meer grondig onderzoek nodig, zoals de klinische proef van Goodpaster et al., om de oorzaken te achterhalen, preventiestrategieën te identificeren en de beste behandelingen voor obesitas te ontwikkelen.
“Effecten van dieet- en fysieke activiteitsinterventies op gewichtsverlies en cardiometabole risicofactoren bij ernstig obese volwassenen – een gerandomiseerde studie”
Bret H. Goodpaster, PhD; James P. DeLany, PhD; Amy D. Otto, PhD; Lewis Kuller, MD; Jerry Vockley, MD, PhD; Jeannette E. South-Paul, MD; Stephen B. Thomas, PhD; Jolene Brown, MD; Kathleen McTigue, MD, MS, MPH; Kazanna C. Hames, MS; Wei Lang, PhD; John M. Jakicic, PhD
JAMA. Gepubliceerd online op 9 oktober 2010. doi:10.1001/jama.2010.1505
Geschreven door Christian Nordqvist
