គ្រាប់ធញ្ញជាតិគឺជាប្រភពថាមពលអាហារដ៏ធំបំផុតនៅក្នុងពិភពលោក។

ប្រភេទ​បី​ដែល​គេ​ប្រើ​ច្រើន​បំផុត​គឺ​ស្រូវ​សាលី អង្ករ និង​ពោត។

ថ្វីបើមានការប្រើប្រាស់យ៉ាងទូលំទូលាយក៏ដោយ ក៏ផលប៉ះពាល់ដល់សុខភាពរបស់ធញ្ញជាតិគឺមានភាពចម្រូងចម្រាសណាស់។

អ្នក​ខ្លះ​ជឿ​ថា​វា​ជា​ផ្នែក​សំខាន់​នៃ​របប​អាហារ​ដែល​មាន​សុខភាព​ល្អ ខណៈ​អ្នក​ខ្លះ​ទៀត​ជឿ​ថា​វា​បង្ក​គ្រោះ​ថ្នាក់។

នៅសហរដ្ឋអាមេរិក អាជ្ញាធរសុខាភិបាលបានណែនាំថា ស្ត្រីទទួលទានធញ្ញជាតិពី 5 ទៅ 6 ដងក្នុងមួយថ្ងៃ ហើយបុរសទទួលទាន 6 ទៅ 8 (1).

ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ អ្នកជំនាញសុខភាពមួយចំនួនជឿថា យើងគួរតែជៀសវាងគ្រាប់ធញ្ញជាតិឱ្យបានច្រើនតាមដែលអាចធ្វើទៅបាន។

ជាមួយនឹងការកើនឡើងនៃប្រជាប្រិយភាពនៃរបបអាហារប៉ាឡេអូ ដែលលុបបំបាត់គ្រាប់ធញ្ញជាតិ មនុស្សជុំវិញពិភពលោកឥឡូវនេះកំពុងជៀសវាងគ្រាប់ធញ្ញជាតិ ពីព្រោះពួកគេជឿថាវាមិនល្អចំពោះសុខភាព។

ដូចជាញឹកញាប់ករណីនៅក្នុងអាហារូបត្ថម្ភមានអាគុយម៉ង់ល្អទាំងសងខាង។

អត្ថបទនេះពិចារណាស៊ីជម្រៅលើគ្រាប់ធញ្ញជាតិ និងផលប៉ះពាល់សុខភាពរបស់វា ដោយមើលទាំងល្អ និងអាក្រក់។

តើធញ្ញជាតិមានអ្វីខ្លះ?

គ្រាប់ធញ្ញជាតិ (ឬគ្រាប់ធញ្ញជាតិសាមញ្ញ) គឺជាគ្រាប់ស្ងួតតូចៗ រឹង អាចបរិភោគបាន ដែលដុះលើរុក្ខជាតិស្មៅហៅថា ធញ្ញជាតិ។

ពួកវាជាអាហារសំខាន់នៅក្នុងប្រទេសភាគច្រើន ហើយផ្តល់ថាមពលអាហារច្រើនជាងនៅទូទាំងពិភពលោកជាងក្រុមអាហារដទៃទៀត។

គ្រាប់ធញ្ញជាតិបានដើរតួនាទីយ៉ាងសំខាន់ក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រមនុស្សជាតិ ហើយកសិកម្មគ្រាប់ធញ្ញជាតិគឺជាវឌ្ឍនភាពដ៏សំខាន់មួយដែលជំរុញដល់ការអភិវឌ្ឍន៍អរិយធម៌។

ពួកវា​ត្រូវ​បាន​មនុស្ស​ប្រើ​ប្រាស់​សម្រាប់​ចិញ្ចឹម និង​ចិញ្ចឹម​សត្វ​ផង​ដែរ។ បន្ទាប់មក គ្រាប់ធញ្ញជាតិអាចត្រូវបានកែច្នៃទៅជាផលិតផលអាហារផ្សេងៗ

សព្វថ្ងៃនេះ ធញ្ញជាតិដែលផលិត និងប្រើប្រាស់ច្រើនជាងគេគឺ ពោត (ឬពោត) អង្ករ និងស្រូវសាលី។

ធញ្ញជាតិផ្សេងទៀតដែលប្រើប្រាស់ក្នុងបរិមាណតិចរួមមាន barley, oats, sorghum, millet, rye និងមួយចំនួនទៀត។

បន្ទាប់មកក៏មានអាហារដែលហៅថា pseudograins ដែលតាមបច្ចេកទេសមិនមែនជាគ្រាប់ធញ្ញជាតិ ប៉ុន្តែត្រូវបានរៀបចំ និងបរិភោគដូចជាគ្រាប់ធញ្ញជាតិ។ ទាំងនេះរួមមាន quinoa និង buckwheat ។

អាហារដែលមានមូលដ្ឋានលើគ្រាប់ធញ្ញជាតិរួមមាន នំប៉័ង ប៉ាស្តា ធញ្ញជាតិអាហារពេលព្រឹក មីសលី ម្សៅស្រូវសាលី នំបញ្ចុក និងអាហារឥតប្រយោជន៍ ដូចជានំកុម្មង់នំ និងខូឃីជាដើម។ ផលិតផលគ្រាប់ធញ្ញជាតិក៏ត្រូវបានគេប្រើដើម្បីធ្វើគ្រឿងផ្សំដែលត្រូវបានបន្ថែមទៅក្នុងអាហារកែច្នៃគ្រប់ប្រភេទ។

ឧទាហរណ៍ សុីរ៉ូពោត fructose ខ្ពស់ ដែលជាជាតិផ្អែមដ៏សំខាន់នៅក្នុងរបបអាហាររបស់អាមេរិក ត្រូវបានផលិតចេញពីពោត។

នៅចុងបញ្ចប់នៃបន្ទាត់៖

គ្រាប់ធញ្ញជាតិគឺជាគ្រាប់ពូជដែលអាចបរិភោគបានស្ងួតនៃរុក្ខជាតិហៅថាធញ្ញជាតិ។ ពួកគេផ្តល់ថាមពលអាហារច្រើនជាងនៅទូទាំងពិភពលោកជាងក្រុមអាហារដទៃទៀត។ ធញ្ញជាតិដែលគេប្រើប្រាស់ច្រើនបំផុតគឺពោត (ពោត) អង្ករ និងស្រូវសាលី។

ធញ្ញជាតិទាំងមូលធៀបនឹងធញ្ញជាតិចម្រាញ់

ដូចអាហារផ្សេងទៀតដែរ មិនមែនគ្រាប់ធញ្ញជាតិទាំងអស់ស្មើគ្នានោះទេ។

វាជាការសំខាន់ក្នុងការបែងចែករវាងគ្រាប់ធញ្ញជាតិទាំងមូល និងគ្រាប់ធញ្ញជាតិចម្រាញ់។

គ្រាប់ធញ្ញជាតិទាំងមូលមាន 3 ផ្នែកសំខាន់ៗ (2, 3):

• ជាតិសរសៃ៖ ស្រទាប់ខាងក្រៅដ៏ស្វិតស្វាញនៃគ្រាប់ធញ្ញជាតិ។ វាមានជាតិសរសៃ សារធាតុរ៉ែ និងសារធាតុប្រឆាំងអុកស៊ីតកម្ម។
• មេរោគ៖ ស្នូលសម្បូរទៅដោយសារធាតុចិញ្ចឹមដែលផ្ទុកនូវកាបូអ៊ីដ្រាត លីពីត ប្រូតេអ៊ីន វីតាមីន សារធាតុរ៉ែ សារធាតុប្រឆាំងអុកស៊ីតកម្ម និងសារធាតុ Phytonutrients ផ្សេងៗ។ មេរោគគឺជាអំប្រ៊ីយ៉ុងរបស់រុក្ខជាតិ ដែលជាផ្នែកដែលបង្កើតនូវរុក្ខជាតិថ្មី។
• អង់ដូស្ពែម៖ គ្រាប់ធញ្ញជាតិភាគច្រើនមានកាបូអ៊ីដ្រាតជាចម្បង (ក្នុងទម្រង់ជាម្សៅ) និងប្រូតេអ៊ីន។

គ្រាប់​ធញ្ញជាតិ​ចម្រាញ់​បាន​យក​កន្ទក់ និង​ដំណុះ​ចេញ ដោយ​បន្សល់​ទុក​តែ​សារធាតុ endosperm (4).

គ្រាប់ធញ្ញជាតិមួយចំនួន (ដូចជា oats) ជាធម្មតាត្រូវបានគេបរិភោគទាំងមូល ខណៈដែលគ្រាប់ផ្សេងទៀតត្រូវបានបរិភោគជាធម្មតា។

គ្រាប់ធញ្ញជាតិជាច្រើនត្រូវបានប្រើប្រាស់ជាចម្បងបន្ទាប់ពីកិនទៅជាម្សៅល្អ ហើយកែច្នៃទៅជាទម្រង់ផ្សេង។ នេះរួមបញ្ចូលទាំងស្រូវសាលី។

សំខាន់: សូមចងចាំថាស្លាកសញ្ញាគ្រាប់ធញ្ញជាតិទាំងមូលនៅលើកញ្ចប់អាហារអាចជាការយល់ច្រឡំយ៉ាងខ្លាំង។ គ្រាប់ធញ្ញជាតិទាំងនេះច្រើនតែត្រូវបានកិនទៅជាម្សៅល្អ ហើយត្រូវបានគេរំពឹងថានឹងមានឥទ្ធិពលមេតាបូលីសស្រដៀងគ្នាទៅនឹងសមភាគីចម្រាញ់របស់ពួកគេ។

ឧទាហរណ៏រួមមានធញ្ញជាតិអាហារពេលព្រឹកដែលបានកែច្នៃដូចជា "គ្រាប់ធញ្ញជាតិទាំងមូល" Froot Loops និង Cocoa Puffs ។ អាហារទាំងនេះមិនមានសុខភាពល្អទេ បើទោះបីជាពួកវាអាចមានបរិមាណតិចតួចនៃគ្រាប់ធញ្ញជាតិទាំងមូល។

សេចក្តីសន្និដ្ឋានៈ

គ្រាប់ធញ្ញជាតិទាំងមូលមានកន្ទក់ និងដំណុះនៃគ្រាប់ធញ្ញជាតិ ដែលផ្តល់ជាតិសរសៃ និងសារធាតុចិញ្ចឹមសំខាន់ៗគ្រប់ប្រភេទ។ គ្រាប់ធញ្ញជាតិចម្រាញ់បានយកផ្នែកសារធាតុចិញ្ចឹមទាំងនេះចេញ ដោយបន្សល់ទុកតែ endosperm សម្បូរជាតិកាបូអ៊ីដ្រាតប៉ុណ្ណោះ។

គ្រាប់ធញ្ញជាតិខ្លះមានជីវជាតិច្រើន។

ខណៈពេលដែលគ្រាប់ធញ្ញជាតិចម្រាញ់មានសារធាតុចិញ្ចឹមទាប (កាឡូរីទទេ) គ្រាប់ធញ្ញជាតិក៏មិនមែនដែរ។

គ្រាប់ធញ្ញជាតិមានទំនោរសម្បូរទៅដោយសារធាតុចិញ្ចឹមជាច្រើន រួមទាំងជាតិសរសៃ វីតាមីន B ម៉ាញ៉េស្យូម ជាតិដែក ផូស្វ័រ ម៉ង់ហ្គាណែស និងសេលេញ៉ូម (5, 6).

វាក៏អាស្រ័យលើប្រភេទគ្រាប់ធញ្ញជាតិផងដែរ។ គ្រាប់ធញ្ញជាតិមួយចំនួន (ដូចជា oats និង ស្រូវសាលីទាំងមូល) គឺសម្បូរសារធាតុចិញ្ចឹម ខណៈពេលដែលគ្រាប់ផ្សេងទៀត (ដូចជាអង្ករ និងពោត) មិនមានជីវជាតិខ្លាំងណាស់ សូម្បីតែនៅក្នុងទម្រង់ទាំងមូលរបស់វាក៏ដោយ។

សូមចងចាំថា គ្រាប់ធញ្ញជាតិដែលចម្រាញ់ជាញឹកញាប់ត្រូវបានពង្រឹងជាមួយនឹងសារធាតុចិញ្ចឹមដូចជា ជាតិដែក ហ្វូឡាត និងវីតាមីន B ដើម្បីជំនួសសារធាតុចិញ្ចឹមមួយចំនួនដែលបាត់បង់ក្នុងអំឡុងពេលដំណើរការ (7).

សេចក្តីសន្និដ្ឋានៈ

គ្រាប់ធញ្ញជាតិចម្រាញ់មានសារធាតុចិញ្ចឹមទាប ប៉ុន្តែគ្រាប់ធញ្ញជាតិមួយចំនួន (ដូចជា oats និងស្រូវសាលី) ផ្ទុកទៅដោយសារធាតុចិញ្ចឹមសំខាន់ៗជាច្រើន។

ធញ្ញជាតិចម្រាញ់គឺមិនល្អខ្លាំងណាស់

ធញ្ញជាតិចម្រាញ់គឺដូចជាធញ្ញជាតិទាំងមូលលើកលែងតែ ទាំងអស់ របស់ល្អត្រូវបានដកចេញ។

អ្វី​ដែល​នៅ​សល់​គឺ​កាបូអ៊ីដ្រាត និង​ចុង​សម្បូរ​កាឡូរី​ដែល​មាន​ម្សៅ និង​ប្រូតេអ៊ីន​ក្នុង​បរិមាណ​តិចតួច។

ជាតិសរសៃ និងសារធាតុចិញ្ចឹមត្រូវបានដកចេញ ហើយគ្រាប់ធញ្ញជាតិដែលចម្រាញ់ត្រូវបានចាត់ថ្នាក់ជាកាឡូរី "ទទេ"។

ដោយសារតែកាបូអ៊ីដ្រាតត្រូវបានបំបែកចេញពីជាតិសរសៃ ហើយប្រហែលជាកិនទៅជាម្សៅ ឥឡូវនេះពួកវាអាចចូលទៅដល់អង់ស៊ីមរំលាយអាហាររបស់រាងកាយបានយ៉ាងងាយស្រួល។

សម្រាប់ហេតុផលនេះពួកគេរលួយ បានយ៉ាងលឿនហើយ​អាច​បណ្តាល​ឱ្យ​ឡើង​ជាតិស្ករ​ក្នុង​ឈាម​យ៉ាង​ឆាប់រហ័ស​នៅពេល​ទទួលទាន។

នៅពេលដែលយើងញ៉ាំអាហារដែលមានជាតិកាបូអ៊ីដ្រាតចម្រាញ់ ជាតិស្ករក្នុងឈាមរបស់យើងកើនឡើងយ៉ាងឆាប់រហ័ស បន្ទាប់មកធ្លាក់ចុះម្តងទៀតភ្លាមៗ។ ពេល​កម្រិត​ជាតិ​ស្ករ​ក្នុង​ឈាម​ធ្លាក់​ចុះ យើង​ឃ្លាន និង​មាន​ចំណង់ (8).

ការសិក្សាជាច្រើនបង្ហាញថា ការទទួលទានអាហារប្រភេទនេះនាំឱ្យមានការញ៉ាំច្រើន ហើយអាចនាំឱ្យឡើងទម្ងន់ និងធាត់ (9, Dix).

គ្រាប់ធញ្ញជាតិចម្រាញ់ក៏ត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងជំងឺមេតាប៉ូលីសជាច្រើនផងដែរ។ ពួកវាអាចបណ្តាលឱ្យមានភាពធន់នឹងអាំងស៊ុយលីន និងត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី 2 និងជំងឺបេះដូង (11, 12, 13).

តាមទស្សនៈអាហារូបត្ថម្ភមាន rien វិជ្ជមានលើគ្រាប់ធញ្ញជាតិចម្រាញ់។

ពួកវាមានសារធាតុចិញ្ចឹមទាប ធ្វើឱ្យធាត់ និងបង្កគ្រោះថ្នាក់ ហើយមនុស្សភាគច្រើនទទួលទានវាច្រើនពេក។

ជាអកុសល ការប្រើប្រាស់គ្រាប់ធញ្ញជាតិភាគច្រើនបានមកពីពូជចម្រាញ់។ មានមនុស្សតិចណាស់នៅបណ្តាប្រទេសលោកខាងលិចទទួលទានគ្រាប់ធញ្ញជាតិទាំងមូល។

នៅចុងបញ្ចប់នៃបន្ទាត់៖

គ្រាប់ធញ្ញជាតិចម្រាញ់មានជាតិកាបូអ៊ីដ្រាតខ្ពស់ ដែលត្រូវបានរំលាយ និងស្រូបបានយ៉ាងលឿន ដែលនាំឱ្យជាតិស្ករក្នុងឈាមកើនឡើងយ៉ាងឆាប់រហ័ស ហើយបណ្តាលឱ្យឃ្លាន និងឃ្លាន។ ពួកគេត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងជំងឺធាត់និងជំងឺមេតាប៉ូលីសជាច្រើន។

គ្រាប់ធញ្ញជាតិមានអត្ថប្រយោជន៍សុខភាពជាច្រើន។

អាហារទាំងមូលតែងតែប្រសើរជាងអាហារកែច្នៃ។ គ្រាប់ធញ្ញជាតិមិនមានករណីលើកលែងនោះទេ។

គ្រាប់ធញ្ញជាតិទាំងមូលមានទំនោរសម្បូរទៅដោយជាតិសរសៃ និងសារធាតុចិញ្ចឹមសំខាន់ៗជាច្រើន ហើយពួកវាមិនមានឥទ្ធិពលមេតាបូលីសដូចគ្រាប់ធញ្ញជាតិចម្រាញ់នោះទេ។

ការពិតគឺ, រាប់រយ ការសិក្សាភ្ជាប់ការប្រើប្រាស់គ្រាប់ធញ្ញជាតិទាំងមូលទៅនឹងអត្ថប្រយោជន៍សុខភាពគ្រប់ប្រភេទ (14, 15, 16):

• អាយុវែង៖ ការសិក្សារបស់សាកលវិទ្យាល័យ Harvard បានបង្ហាញថា អ្នកដែលញ៉ាំគ្រាប់ធញ្ញជាតិច្រើនបំផុតគឺ 9% ទំនងជាតិចជាងការស្លាប់ក្នុងអំឡុងពេលនៃការសិក្សា ជាមួយនឹងការថយចុះ 15% នៃការស្លាប់ដោយសារជំងឺបេះដូង (17).
• ភាពធាត់៖ អ្នក​ដែល​ញ៉ាំ​គ្រាប់​ធញ្ញជាតិ​ច្រើន​ទំនង​ជា​ធាត់​តិច ហើយ​មាន​ទំនោរ​ទៅ​រក​ខ្លាញ់​ក្បាល​ពោះ​តិច (18, 19, 20, 21).
• ជំងឺទឹកនោមផ្អែមប្រភេទទី ២៖ អ្នក​ដែល​ទទួល​ទាន​គ្រាប់​ធញ្ញជាតិ​ច្រើន​ទំនង​ជា​ងាយ​កើត​ជំងឺ​ទឹក​នោម​ផ្អែម (22, 23, 24).
• ជំងឺបេះដូង: អ្នក​ដែល​ញ៉ាំ​គ្រាប់​ធញ្ញជាតិ​ច្រើន​មាន​ហានិភ័យ​ជំងឺ​បេះដូង​តិច​ដល់​ទៅ ៣០% ដែល​ជា​ឃាតករ​ធំ​បំផុត​របស់​ពិភពលោក (25, 26, 27, 28).
• មហារីកពោះវៀនធំ៖ នៅក្នុងការសិក្សាមួយ ការទទួលទានគ្រាប់ធញ្ញជាតិចំនួន 3 គ្រាប់ក្នុងមួយថ្ងៃត្រូវបានផ្សារភ្ជាប់ទៅនឹងការថយចុះហានិភ័យនៃជំងឺមហារីកពោះវៀនធំ 17% ។ ការសិក្សាជាច្រើនទៀតបានរកឃើញលទ្ធផលស្រដៀងគ្នា (29, 30, 31).

នេះស្តាប់ទៅគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ ប៉ុន្តែសូមចងចាំថា ការសិក្សាទាំងនេះភាគច្រើនជាការសង្កេតនៅក្នុងធម្មជាតិ។ ពួកគេមិនអាចបញ្ជាក់ថា គ្រាប់ធញ្ញជាតិទាំងមូលនោះទេ។ បណ្តាលឱ្យ កាត់បន្ថយហានិភ័យនៃជំងឺ មានតែអ្នកដែលញ៉ាំគ្រាប់ធញ្ញជាតិប៉ុណ្ណោះ។ តិចទំនង ចាប់ពួកគេ។

ដែលត្រូវបានគេនិយាយថាក៏មានការសាកល្បងដែលបានគ្រប់គ្រងផងដែរ (វិទ្យាសាស្រ្តពិត) ដែលបង្ហាញថាគ្រាប់ធញ្ញជាតិអាចបង្កើនការឆ្អែត និងធ្វើអោយប្រសើរឡើងនូវសញ្ញាសម្គាល់សុខភាពជាច្រើន រួមទាំងសញ្ញាសម្គាល់នៃការរលាក និងហានិភ័យនៃជំងឺបេះដូង (32, 33, 34, 35, 36, 37, 38).

សេចក្តីសន្និដ្ឋានៈ

ការសិក្សាជាច្រើនបង្ហាញថា អ្នកដែលញ៉ាំគ្រាប់ធញ្ញជាតិច្រើនបំផុត មានហានិភ័យទាបនៃការធាត់ ជំងឺបេះដូង ជំងឺទឹកនោមផ្អែម មហារីកពោះវៀន ហើយមានទំនោររស់នៅបានយូរ។ វាត្រូវបានគាំទ្រដោយទិន្នន័យពីការសាកល្បងដែលបានគ្រប់គ្រង។

គ្រាប់ធញ្ញជាតិមួយចំនួនមានផ្ទុកជាតិ gluten ដែលបង្កបញ្ហាដល់មនុស្សជាច្រើន

Gluten គឺជាប្រូតេអ៊ីនដែលមាននៅក្នុងគ្រាប់ធញ្ញជាតិដូចជាស្រូវសាលី spelt rye និង barley ។

មនុស្សជាច្រើនមានការមិនអត់ឱនចំពោះ gluten ។ នេះរួមបញ្ចូលទាំងមនុស្សដែលមាន ជំងឺ celiacជំងឺអូតូអ៊ុយមីនធ្ងន់ធ្ងរ ក៏ដូចជាមនុស្សដែលងាយនឹង gluten (39).

ជំងឺ Celiac ប៉ះពាល់ដល់មនុស្ស 0,7-1% ខណៈពេលដែលតួលេខនៃភាពប្រែប្រួល gluten ប្រែប្រួលរវាង 0,5-13% ដោយភាគច្រើនធ្លាក់ចុះប្រហែល 5-6% (40, 41).

ដូច្នេះសរុបមក ប្រហែលជាតិចជាង 10% នៃចំនួនប្រជាជនដែលងាយនឹង gluten ។ នេះចុះមកម្តងទៀត រាប់លាន របស់ប្រជាជននៅក្នុងសហរដ្ឋអាមេរិកតែប៉ុណ្ណោះ ហើយមិនគួរត្រូវបានគិតស្រាលនោះទេ។

នេះគឺជាបន្ទុកដ៏ធ្ងន់នៃជំងឺដែលសន្មតថាជាអាហារតែមួយ (ស្រូវសាលី) ។

គ្រាប់ធញ្ញជាតិមួយចំនួន ជាពិសេសស្រូវសាលី ក៏សម្បូរទៅដោយ FODMAPs ដែលជាប្រភេទកាបូអ៊ីដ្រាត ដែលអាចបណ្តាលឱ្យមានការរំខានដល់ការរំលាយអាហារចំពោះមនុស្សជាច្រើន (42, 43).

ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ដោយសារតែជាតិ gluten បង្កបញ្ហាសម្រាប់មនុស្សជាច្រើន មិនមែនមានន័យថា "គ្រាប់ធញ្ញជាតិ" មិនល្អនោះទេ ព្រោះអាហារគ្រាប់ធញ្ញជាតិផ្សេងទៀតជាច្រើនមិនមានជាតិ gluten នោះទេ។

នេះរួមបញ្ចូលទាំងអង្ករ ពោត quinoa និង oats (oats គួរតែត្រូវបានដាក់ស្លាកថា "gluten-free" សម្រាប់អ្នកជំងឺ celiac ដូចជាពេលខ្លះដាននៃស្រូវសាលីត្រូវបានលាយបញ្ចូលគ្នាក្នុងអំឡុងពេលដំណើរការ) ។

សេចក្តីសន្និដ្ឋានៈ

Gluten ដែលជាប្រូតេអ៊ីនដែលមាននៅក្នុងគ្រាប់ធញ្ញជាតិជាច្រើន (ជាពិសេសស្រូវសាលី) អាចបង្កបញ្ហាសម្រាប់អ្នកដែលមានប្រតិកម្មទៅនឹងវា។ ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយមានគ្រាប់ធញ្ញជាតិជាច្រើនទៀតដែលមិនមានជាតិ gluten ពីធម្មជាតិ។

គ្រាប់ធញ្ញជាតិមានកាបូអ៊ីដ្រាតខ្ពស់ ហើយប្រហែលជាមិនស័ក្តិសមសម្រាប់អ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែម

ធញ្ញជាតិមានកាបូអ៊ីដ្រាតខ្ពស់ណាស់។

ដោយហេតុផលនេះ ពួកគេអាចបង្កបញ្ហាដល់អ្នកដែលមិនអាចទ្រាំទ្របាននូវកាបូអ៊ីដ្រាតច្រើននៅក្នុងរបបអាហាររបស់ពួកគេ។

នេះជាការពិតជាពិសេសសម្រាប់អ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែម ដែលមានទំនោរធ្វើបានល្អលើរបបអាហារកាបូអ៊ីដ្រាតទាប (44).

នៅពេលដែលអ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែមទទួលទានកាបូអ៊ីដ្រាតច្រើន កម្រិតជាតិស្ករក្នុងឈាមរបស់ពួកគេកើនឡើងខ្ពស់ លុះត្រាតែពួកគេលេបថ្នាំ (ដូចជាអាំងស៊ុយលីន) ដើម្បីឱ្យពួកគេធ្លាក់ចុះ។

អ្នកដែលមានភាពធន់នឹងអាំងស៊ុយលីន រោគសញ្ញាមេតាបូលីស ឬជំងឺទឹកនោមផ្អែម ប្រហែលជាចង់ជៀសវាងគ្រាប់ធញ្ញជាតិ។ ពិសេស ពូជចម្រាញ់។

ទោះយ៉ាងណាក៏ដោយ មិនមែនគ្រាប់ធញ្ញជាតិទាំងអស់សុទ្ធតែដូចគ្នាក្នុងរឿងនេះទេ ហើយមួយចំនួននៃពួកគេ (ដូចជា oats) ថែមទាំងអាចមានប្រយោជន៍ (45, 46).

ការសិក្សាតូចមួយបានបង្ហាញថា oatmeal ប្រចាំថ្ងៃបានបន្ថយកម្រិតជាតិស្ករក្នុងឈាមចំពោះអ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែម និងកាត់បន្ថយតម្រូវការអាំងស៊ុយលីនបាន 40% (47).

ខណៈពេលដែលការជៀសវាងគ្រាប់ធញ្ញជាតិទាំងអស់អាចជាគំនិតល្អសម្រាប់អ្នកជំងឺទឹកនោមផ្អែម (ដោយសារតែជាតិកាបូអ៊ីដ្រាត) គ្រាប់ធញ្ញជាតិគឺយ៉ាងហោចណាស់ "អាក្រក់" តិចជាងធញ្ញជាតិចម្រាញ់ (48).

សេចក្តីសន្និដ្ឋានៈ

គ្រាប់ធញ្ញជាតិមានជាតិកាបូអ៊ីដ្រាតខ្ពស់ ដូច្នេះវាមិនស័ក្តិសមសម្រាប់អ្នកដែលមានរបបអាហារកាបូអ៊ីដ្រាតទាបនោះទេ។ អ្នក​ជំងឺ​ទឹក​នោម​ផ្អែម​ប្រហែល​ជា​មិន​អត់​ឱន​ចំពោះ​គ្រាប់​ធញ្ញជាតិ​ច្រើន​ទេ ដោយសារ​បរិមាណ​កាបូអ៊ីដ្រាត​ច្រើន។

គ្រាប់ធញ្ញជាតិមានសារធាតុប្រឆាំងសារធាតុចិញ្ចឹម ប៉ុន្តែពួកវាអាចបំបែកបាន។

ទឡ្ហីករណ៍ទូទៅមួយប្រឆាំងនឹងគ្រាប់ធញ្ញជាតិគឺថាពួកគេមានផ្ទុកសារធាតុប្រឆាំងអុកស៊ីតកម្ម (49).

សារធាតុប្រឆាំងសារធាតុចិញ្ចឹម គឺជាសារធាតុដែលមាននៅក្នុងអាហារ ជាពិសេសរុក្ខជាតិ ដែលរំខានដល់ការរំលាយអាហារ និងការស្រូបយកសារធាតុចិញ្ចឹមផ្សេងទៀត។

នេះរួមបញ្ចូលទាំងអាស៊ីត phytic, lectins និងផ្សេងទៀតជាច្រើន។

អាស៊ីត Phytic អាច​ចង​សារធាតុ​រ៉ែ និង​ការពារ​ពួកគេ​ពី​ការ​ស្រូប​ចូល ហើយ lectins អាច​បំផ្លាញ​ពោះវៀន (50, 51).

ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ វាជាការសំខាន់ដែលត្រូវចងចាំថា សារធាតុប្រឆាំងសារធាតុចិញ្ចឹមមិនជាក់លាក់ចំពោះគ្រាប់ធញ្ញជាតិនោះទេ។ ពួកគេក៏ត្រូវបានគេរកឃើញផងដែរនៅក្នុងគ្រប់ប្រភេទនៃអាហារដែលមានសុខភាពល្អ រួមទាំងគ្រាប់ គ្រាប់ សណ្តែក មើម និងសូម្បីតែផ្លែឈើ និងបន្លែ។

ប្រសិនបើ​យើង​ចៀសវាង​អាហារ​ទាំងអស់​ដែលមាន​សារធាតុ​ប្រឆាំង​នឹង​សារធាតុចិញ្ចឹម នោះ​វា​នឹង​មិន​មាន​អាហារ​នៅសល់​ច្រើន​ទេ​។

ពោល​គឺ​បែប​ប្រពៃណី វិធីសាស្រ្តរៀបចំ ដូចជាការត្រាំ ការពន្លក និងការ fermentation អាចបំផ្លាញសារធាតុប្រឆាំងអុកស៊ីតកម្មភាគច្រើន (52, 53, 54).

ជាអកុសល គ្រាប់ធញ្ញជាតិភាគច្រើនដែលប្រើប្រាស់សព្វថ្ងៃនេះមិនបានឆ្លងកាត់វិធីសាស្ត្រកែច្នៃទាំងនេះទេ ដូច្នេះពួកវាអាចមានបរិមាណសារធាតុប្រឆាំងអុកស៊ីតកម្មយ៉ាងច្រើន។

ទោះ​បី​ជា​យ៉ាង​នេះ​ក្ដី ដោយសារ​តែ​អាហារ​មាន​សារធាតុ​ប្រឆាំង​នឹង​សារធាតុ​ចិញ្ចឹម​មិន​មាន​ន័យ​ថា​វា​អាក្រក់​សម្រាប់​អ្នក​ឡើយ។ អាហារនីមួយៗមានគុណសម្បត្តិ និងគុណវិបត្តិរបស់វា ហើយអត្ថប្រយោជន៍នៃអាហារពិតៗ ជាធម្មតាមានលើសពីផលប៉ះពាល់ដ៏គ្រោះថ្នាក់នៃសារធាតុប្រឆាំងសារធាតុចិញ្ចឹម។

សេចក្តីសន្និដ្ឋានៈ

ដូចអាហាររុក្ខជាតិផ្សេងទៀត គ្រាប់ធញ្ញជាតិមានទំនោរផ្ទុកនូវសារធាតុប្រឆាំងអុកស៊ីតកម្មដូចជាអាស៊ីត phytic, lectins និងផ្សេងៗទៀត។ ទាំងនេះអាចត្រូវបានបំបែកដោយប្រើវិធីរៀបចំដូចជា ត្រាំ ពន្លក និង fermentation ។

របបអាហារគ្មានគ្រាប់ធញ្ញជាតិមួយចំនួនមានអត្ថប្រយោជន៍សុខភាពខ្លាំង

ការសិក្សាជាច្រើនត្រូវបានធ្វើឡើងលើរបបអាហារដែលមិនរាប់បញ្ចូលគ្រាប់ធញ្ញជាតិ។

នេះរួមបញ្ចូលទាំងរបបអាហារកាបូអ៊ីដ្រាតទាប និងរបបអាហារស្លេក។

របបអាហារស្លេកជៀសវាងគ្រាប់ធញ្ញជាតិតាមគោលការណ៍ ប៉ុន្តែរបបអាហារដែលមានជាតិកាបូអ៊ីដ្រាតទាប លុបបំបាត់ពួកវាដោយសារតែមាតិកាកាបូអ៊ីដ្រាតរបស់វា។

ការសិក្សាជាច្រើនស្តីពីកាបូអ៊ីដ្រាតទាប និងស្លេក បានបង្ហាញថា របបអាហារទាំងនេះអាចនាំឱ្យមានការសម្រកទម្ងន់ កាត់បន្ថយខ្លាញ់ក្បាលពោះ និងការកែលម្អសំខាន់ៗនៅក្នុងសញ្ញាសម្គាល់សុខភាពផ្សេងៗ (55, 56, 57).

ការសិក្សាទាំងនេះជាធម្មតាផ្លាស់ប្តូរអ្វីៗជាច្រើនក្នុងពេលតែមួយ ដូច្នេះយើងមិនអាចនិយាយបាននោះទេ។ seulement ការ​យក​គ្រាប់​ធញ្ញជាតិ​ចេញ​បាន​ផ្តល់​ផល​ប្រយោជន៍​ដល់​សុខភាព។

ប៉ុន្តែពួកគេបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថារបបអាហារ ត្រូវការ រួមបញ្ចូលធញ្ញជាតិដើម្បីឱ្យមានសុខភាពល្អ។

ម្យ៉ាងវិញទៀត យើងមានការសិក្សាជាច្រើនលើរបបអាហារមេឌីទែរ៉ាណេ ដែលរួមមានគ្រាប់ធញ្ញជាតិ (ជាចម្បង)។

របបអាហារមេឌីទែរ៉ាណេក៏មានអត្ថប្រយោជន៍សុខភាពសំខាន់ៗ និងកាត់បន្ថយហានិភ័យនៃជំងឺបេះដូង និងការស្លាប់មុនអាយុ (58, 59).

យោងតាមការសិក្សាទាំងនេះ ទាំងរបបអាហារដែលរួមបញ្ចូល និងមិនរាប់បញ្ចូលគ្រាប់ធញ្ញជាតិ អាចត្រូវគ្នាជាមួយនឹងសុខភាពដ៏ល្អឥតខ្ចោះ។

ដូចទៅនឹងរបស់ភាគច្រើននៅក្នុងអាហារូបត្ថម្ភ ទាំងអស់នេះអាស្រ័យទាំងស្រុងលើបុគ្គលម្នាក់ៗ។

ប្រសិនបើអ្នកចូលចិត្តគ្រាប់ធញ្ញជាតិ ហើយមានអារម្មណ៍ល្អក្នុងការញ៉ាំវា វាហាក់ដូចជាមិនមានហេតុផលល្អដើម្បីចៀសវាងវាទេ ដរាបណាអ្នកកំពុងញ៉ាំវាភាគច្រើន។ ពេញលេញ ធញ្ញជាតិ។

ម្យ៉ាងវិញទៀត ប្រសិនបើអ្នកមិនចូលចិត្តធញ្ញជាតិ ឬប្រសិនបើពួកវាធ្វើបាបអ្នក វាមិនមានគ្រោះថ្នាក់អ្វីទេក្នុងការជៀសវាងពួកគេ។

គ្រាប់ធញ្ញជាតិមិនសំខាន់ទេ ហើយមិនមានសារធាតុចិញ្ចឹមដែលអ្នកមិនអាចទទួលបានពីអាហារផ្សេងទៀតនោះទេ។

ចំណុចសំខាន់គឺថាធញ្ញជាតិល្អសម្រាប់អ្នកខ្លះ ប៉ុន្តែមិនល្អសម្រាប់អ្នកដទៃ។

ប្រសិនបើអ្នកចូលចិត្តធញ្ញជាតិសូមញ៉ាំវា។ ប្រសិនបើអ្នកមិនចូលចិត្តពួកគេ ឬប្រសិនបើពួកគេធ្វើឱ្យអ្នកមានអារម្មណ៍មិនល្អ ចូរជៀសវាងពួកគេ។ វាសាមញ្ញណាស់។